بررسی تأثیر توانمندسازی بر افزایش تعهد سازمانی (مورد مطالعه: دانشکده مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی)

توانمندی کارکنان فرآیند نیل به بهبود مستمر در عملکرد سازمان از طریق ایجاد و گسترش نفوذ مبتنی بر صلاحیت افراد و گروه‌ها در تمام حوزه‌ها و وظایف است که بر عملکرد آن‌ها و عملکرد کلّی سازمان اثر می‌گذارد. توانمندی روانشناختی با توجه به مدل پیشنهادی «اسپریتزر»  و تحقیقات «میشرا» مبتنی بر پنج بُعد متشکل از: احساس موثر‌بودن، احساس شایستگی، احساس معنا­دار‌بودن کار، احساس داشتن حق انتخاب یا خود­سامانی و احساس اعتماد است؛ همچنین تعهد، وابستگی افراد به سازمان را نشان می­دهد و بر اساس مدل می­یر و آلن (1993)، دارای سه بُعد تعهد عاطفی، تعهد مستمر و تعهد هنجاری است. پژوهش حاضر تأثیر توانمندی بر افزایش تعهد سازمانی را در دانشکده مدیریت «دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز بررسی می­‌کند و مدلی مفهومی مبتنی بر مدل­های «اسپریتزر» و می­یر­ و آلن (1993) را پیشنهاد می­کند. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی است و پژوهشی پیمایشی از شاخه همبستگی و از نوع همبستگی دو­متغیری است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشکده مدیریت «دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز» به تعداد 58 نفر است. برای به­دست آوردن حجم نمونه از جدول مورگان استفاده شد. از میان پرسش­نامه­های توزیع‌شده در میان جامعه آماری، 36 مورد جمع­آوری شد که نسبت پاسخ‌دهندگان حدود 62 درصد بود. ابزار گردآوری داده­ها، پرسش­نامه است و داده­ها با استفاده از شاخص­های آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شده­اند که نتایج وجود رابطه معنا­دار مستقیم بین توانمندی و تعهد در نمونه مورد‌مطالعه را نشان می­دهد و از میان ابعاد توانمندی، احساس مؤثر­بودن و احساس معنا­دار‌بودن، رابطه معنا­داری با افزایش تعهد سازمانی دارند و رابطه­ی بین سایر ابعاد و تعهد سازمانی تأیید نشد. در پایان با استفاده از آزمون «فریدمن» و آزمون «تعقیبی فریدمن» مؤلفه­های توانمندی و تعهد سازمانی اولویت­بندی شدند که احساس معنا­داربودن کار، احساس شایستگی و تعهد هنجاری، بالاترین اولویت را در جامعه نمونه دارند.